We vertrokken vroeg zodat we een lekker lange dag in de Lauwers zouden hebben. Het weer begon prima al had buienradar een aantal fikse buien voorspeld die in de loop van de ochtend over het Lauwersmeer zouden komen. Onderweg waren we tot de conclusie gekomen dat het weer eens tijd was om iets leuks te ontdekken. Na onze ontdekking van de Giervalk (november 2008 alweer!) hadden we samen geen harde soorten meer ontdekt. En in het Lauwers zou toch wel iets moeten zitten?
Bij de eerste stop zou het dan maar moeten gebeuren, het Jaap Deensgat. De lucht werd intussen steeds donkerder maar van een afstandje was te zien dat het gebied hoe dan ook goed vol zat met vogels. We stonden met enkele andere vogelaars in de hut en na enkele quick scans werden enkele Reuzensterns, 82 Casarca’s, een Sneeuwgans en vrij veel steltjes op de lijst gezet. Een vogelaar die ook in de hut stond wist opeens een eerstejaars Grauwe Franjepoot in beeld te krijgen die achter een flinke rand vandaan kwam. Toen André de vogel voldoende had gezien gaf hij zijn scoop een tik naar rechts en kreeg een opvallende steltloper in beeld die hem meteen aan een bepaalde zeldzame soort deed denken. Zonder ook maar iets te zeggen vraagt hij Willem om eens te komen kijken: “Ja, ziet er wel goed uit” weet hij droog te zeggen. En zo geschiedde de ontdekking van deze adulte Grote Grijze Snip. Een berichtje aan Rommert die op Ameland over zee zat te turen resulteerde in het bekende: “tjong!”
De soort is niet bijzonder moeilijk te herkennen en al snel kon deze op zeker worden gezet om vervolgens in de vorm van een piep de wijde (Nederlandse vogel-)wereld in te gaan! Ondertussen was in de hut een vogelwerkgroep neergestreken met de nodige mooie conversaties en koffiekannen. We brachten alle aanwezigen op de hoogte van de vogel maar de meesten hadden er weinig oog voor… Als men de vogel uiteindelijk (“nee, dat is een Zwarte Ruiter”) in beeld kreeg dan was de reactie vaak: “O ja…. die had ik er zelf nooit uitgehaald”. Opvallend was ook dat de snip niet als bijzonder werd gezien maar toen opeens de Grauwe Franjepoot weer opdook ging het los: “Grauwe Franjepoot??? WAAR?!” Die vond men blijkbaar wel leuk…
Nou goed, uiteindelijk waren we goed klaar met de werkgroep en zijn we bijna gillend de hut uitgerend. In de rest van het Lauwersmeer zagen we de te verwachten soorten en de vogels die al een poosje of altijd in het gebied aanwezig zijn. Noemenswaardig was wel het groepje Grauwe Franjepoten van maar liefst 8 stuks (zouden 9 aanwezig moeten zijn) in het Roodkeelplasje, voor ons beiden de grootste groep die we ooit hadden gezien!
Met deze gave zelf-ontdek-soort en een fijn nazomers dagje in de Lauwers konden we met een goed gevoel weer terug naar het vertrouwde Oost-Groningse. De snip is hier, voornamelijk door Groningers, getwiched maar daarnaast zijn er weinig mensen op de been gebracht voor deze wel degelijk leuke Noord-Amerikaanse dwaalgast. Zou de soort dan toch té algemeen zijn….?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten